Schrijfsels rond bibliotheek en bibliotheekzaken. En alles wat interessant is voor het inlichtingenwerk, mediawijsheid en andere bibliotheekzaken.

woensdag 25 februari 2009

Kunst in de bibliotheek


Ik heb ondertussen wat kunst zien komen en gaan. De schilderijen van eerdere directeuren hingen altijd in het gangetje naar de kamer van de directeur toe. Ze hebben op dit moment nog geen nieuw plekje. Abraham de Vries heeft ook al eens in de Gele kamer gehangen. De meest beroemde schilderijen hebben ver voor onze tijd in het oude Doelengebouw gehangen. Denk maar eens aan de schutterstukken van Frans Hals en van Cornelis Claesz. van Wieringen het schilderij van het doorvaren van de ketting bij Damiate aan de monding van de Nijl (eigendom Frans Hals Museum). Dat heeft volgens de overlevering in de Gele Kamer boven de schouw gehangen, toen de muren nog met goudbehang bekleed waren. Ik wil en kan ze niet allemaal opnoemen. Keimpe heeft afgelopen jaar een uitgebreide inventarisatie gemaakt. Er bestaat dus een inventarisatielijst van alle kunst in het gebouw.
Het meest bijzondere kunstwerk van Jolanda Prinsen, waaraan ik nog steeds een goede herinnering heb, hing in de voormalige vergaderruimte (hier vonden iedere week de ai-besprekingen plaats) anex activiteitenruimte naast de kantine. Nu zijn daar ongeveer de administratie en computeruimtes gesitueerd. Het betreft "Het Breiwerk" uit 1977, gemaakt van Delftswit aardewerk en was 3x5 m. Waar zou het nu zijn? Ook de stoelen die in die zaal stonden, en nu af en toe nog dienst doen op de Doelenzolder, zijn bijzonder, geprezen om hun onovertroffen stapelmogelijkheid, en nog steeds te koop. Ze zijn ontworpen door David Rowland
Zo zie je maar, na al deze oude bekenden komen er misschien door de nieuwe inrichting weer wat nieuwe kunstvoorwerpen bij? De beelden op het plein heb ik nog niet eens genoemd..., misschien een andere keer...

1 opmerking:

Anoniem zei

Hee, wat grappig dat je een foto van het breiwerk plaatst, Ik wist niet dat het van Jolanda Prinsen was. Ja, waar zou het gebleven zijn...dat vraag ik me ook wel eens af.